Rodowód FCI, rodowód ze stowarzyszenia czy umowa adopcyjna?

 

Organizacją kontynuującą przedwojenne tradycje kynologiczne jest Związek Kynologiczny w Polsce. Jest to jedyna polska organizacja poświęcona psom wpisana na listę Fédération Cynologique Internationale, w skrócie FCI. Tylko organizacja należąca do FCI może wystawić rodowód honorowany za granicą. Taki rodowód, zapisany w Polskiej Księdze Rodowodowej (PKR), daje właścicielowi psa, możliwość zgłaszania go na krajowe i zagraniczne wystawy, a po zdobyciu przez niego uprawnień hodowlanych, kojarzenie z psami spoza Polski. 

Jakie jeszcze korzyści daje nam kupno szczeniaka zarejestrowanego w ZKwP? Przepisy hodowlane ZKwP są rygorystyczne i podporządkowane wymogom FCI. Obejmują m.in. wykluczenie wad genetycznych poprzez specjalistyczne badania rodziców. Jasno są określone standardy w budowie lub umaszczeniu zwierząt. Wyklucza się umaszczenia, postawy, linie grzbietu będące wynikiem wad genetycznych doprowadzających często do przewlekłych chorób w życiu dorosłym i kalectwa.

Reasumując – szczenię z metryką ZKwP daje kupującemu gwarancję pochodzenia, większą pewność co do stanu zdrowia oraz możliwość uczestniczenia w wystawach psów rasowych, krajowych lub zagranicznych.

 

 

W czasach zmian ustrojowych poszerzyło się grono osób pragnących posiadać psa rasowego. Pojawił się popyt, a więc i podaż. Nie wszystkich było stać na psa „z papierami”, szukano szczeniąt „odrzutów”, „niespełniających wymogów”, „ósmego w miocie”. Z czasem „przedsiębiorcy” zaczęli sprowadzać do Polski szczeniaki z Ukrainy, Białorusi czy Słowacji. Ta niezwykle opłacalna sprzedaż była fundamentem powstania w naszym kraju tzw. pseudohodowli, specjalizujących się w modnych rasach. Proceder, niekontrolowany przez żadną jednostkę administracyjną, niezwykle brutalny i z wysoką śmiertelnością szczeniąt ukróciły dopiero przepisy wprowadzone w 2012 r., zakazujące sprzedaży psów bez dokumentów. 

W wyniku działania ustawy powstały stowarzyszenia i kluby zrzeszające właścicieli psów rasowych bez udokumentowanego pochodzenia („w typie rasy”) oraz właścicieli zwierząt posiadających rodowód FCI, ale nie spełniających wymogów hodowlanych w ZKwP, zarówno z powodu wad jak i małej mobilności właścicieli, niebiorących udziału w wystawach dla uzyskania stosownej punktacji hodowlanej. Po wybraniu przydomka i zarejestrowaniu hodowli w stowarzyszeniu pies czy suka zostają wciągnięci na listę zwierząt hodowlanych i stają się często pierwszymi w linii, dając początek rodowi. Czy ktoś sprawdza zdrowie tych zwierząt? Czy stowarzyszenie, klub wymagają badań? Raczej nie. Całość opiera się na kręgosłupie moralnym właściciela i hodowcy, i może wzbudzać kontrowersje. Dla przykładu buldog francuski posiada trzy zatwierdzone przez FCI umaszczenia: marengo, łaciaty, beżowy. Pozostałe umaszczenia uznawane są nie bez powodu za wadliwe. Niezwykle modne „niebieskie” umaszczenie u buldogów jest wynikiem błędu genetycznego (zmiana w budowie melatoniny) i zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju chorób skóry już w młodym wieku. Niebieskie buldogi pojawiają się tylko w hodowlach zrzeszonych w stowarzyszeniach i klubach.

Zwierzęta z ZKwP oraz ze stowarzyszeń różnią się ceną. Różnica sięga kilku tysięcy złotych. I być może dlatego tak wielką popularnością, mimo niekompletnej genealogii, cieszą się szczenięta i kocięta właśnie z klubów i stowarzyszeń. Zniechęcające dla kupujących może być też często pycha hodowcy FCI, który choć na półce ma rząd pucharów, a na kanapie championa, to potomstwo przeznaczone na sprzedaż trzyma wraz z suczką w piwnicy. Zdarza się również, że zapach absolutnie niekompatybilny z pucharami i postawą hodowcy potrafi ściąć z nóg większość zainteresowanych zakupem. Problem ten dotyczy i hodowli z ZkwP i tych tańszych, stowarzyszonych. Małe hodowle składające się z jednego lub dwojga zwierząt, której właściciele mieszkają w bloku lub kamienicy to zupełnie inny świat higieny i dbałości o ich dobrostan. Być może jest to klucz do dobrego, świadomego zakupu czworonoga z pełną genealogią lub nie, który stanie się nowym członkiem rodziny.

 

 

Mimo powstania w Polsce warunków do sprzedaży szczeniąt rasowych „na każdą kieszeń”, nadal funkcjonują hodowle na dziko, nierejestrowane, co jest procederem karalnym i może skończyć się nie tylko konfiskatą zwierząt, ale też więzieniem. Portal bezprawnik.pl pisze: „Oferta sprzedaży takiego zwierzęcia jest złamaniem zakazu przez właściciela zwierzęcia, zaś właściciel portalu internetowego godzący się na pośrednictwo w nielegalnej sprzedaży zwierząt dopuszcza się również wykroczenia. Zgodnie bowiem z art. 37 ust. 2 ustawy pomocnictwo w sprzedaży zwierząt domowych z niezarejestrowanych hodowli jest karalne.” 

 

 

Ani tu bogato, ani pięknie pachnie. Sieroty zza siatek i kratek to jedna wielka niewiadoma.  Czekają na swojego człowieka. Tego jedynego, specjalnego, który zajrzy w psie oczy i ofiaruje mu swoje serce. Oznacza to ogrom wyrozumiałości, cierpliwości i zrozumienia dla psich traum, tęsknot i doświadczeń. Czy ta miłość jest gorsza, czy my jesteśmy gorsi, bo „kundelek?” Wręcz przeciwnie, schroniskowa miłość jest niepowtarzalna, niecodzienna i przeogromna… Związana z dużymi emocjami, wyzwaniami, poznawaniem nie tylko psa, ale i samego siebie. Adopcja stawia przed adoptującymi zupełnie inne wyzwania niż rasowy rodowodowy szczeniak. Satysfakcja bywa tak samo okazała a nawet większa, choć mniej spektakularna, gdyż związana jest tylko z interakcją pies-właściciel bez otoczki prestiżu i sukcesu finansowego, którego symbolem są psy rasowe.