Osoby ze schorzeniami kardiologicznymi czy onkologicznymi po leczeniu szpitalnym są wysyłane na dalsze leczenie ambulatoryjne lub sanatoryjne. Osoba po amputacji kończyny zostaje skierowana na rehabilitację i naukę życia z protezą, jednak dla osób, które straciły wzrok takiego standardu nie ma.
Czy wszystkie osoby niepełnosprawne niezależnie od rodzaju niepełnosprawności mają jednakowy dostęp do rehabilitacji?
Człowiek, który stracił wzrok otrzymuje raz na pół roku białą laskę, która jest finansowana przez NFZ w cenie do stu złotych i to by było na tyle. Nie ma mowy o finansowaniu szkoleń mających na celu naukę poruszania się z tą laską w terenie. Niezwykle ważne jest szkolenie z czynności dnia codziennego chociażby po to, aby słabo widzący lub ociemniały wykonywał czynności związane z codziennym życiem samodzielnie, no i jeszcze jedno szkolenie niedoceniane a jednak bardzo ważne – szkolenie z pisma punktowego. To ostatnie umożliwia odczytywanie nazw leków.
Na wniosek środowiska niewidomych został powołany Parlamentarny Zespół do spraw osób z z niepełnosprawnością wzroku.
Jednym z wielu problemów, jakim zajmuje się zespół jest rehabilitacja osób niewidomych.
Prezes Zarządu głównego PZN Anna Woźniak-Szymańska na spotkaniu z Prezydentem Polski powiedziała:
– Nasze marzenia nie dotyczą tylko zaspokajania podstawowych potrzeb, edukacji, rozwoju zawodowego. Dzisiaj marzymy o systemowych rozwiązaniach, takich, jak Narodowy Program Rehabilitacji, który gwarantowałby równy dostęp wszystkim osobom niewidomym i słabowidzącym do świadczeń gwarantowanych. Szczególnie tym, którym grozi utrata widzenia.
Cieszyńskie Koło PZN zrzeszające niewidomych i niedowidzących z całego powiatu może być przykładem na to, że środki, jakimi dysponuje są kroplą w morzu potrzeb. Jest coraz więcej osób, które potrzebują szkoleń po to, aby ich życie było w miarę normalne.
Trzeba mieć nadzieję, że taki stan rzeczy ulegnie zmianie i każdy ociemniały, niewidomy lub słabo widzący będzie mógł skorzystać z rehabilitacji.
