Dzisio se bydziecie mógli poczytać jako to bydzie prawił ło sobie po naszymu, jedyn uż posunióny w rokach szykowny panoczek tu stela.
Pan Jan Herma – najstarszy w Cieszynie czynny zawodowo mistrz fryzjerstwa damsko-męskiego, zapalony kibic piłki nożnej, a także w przeszłości organizator spotkań piłkarskich ligi wiejskiej w Dzięgielowie i do czasu poważnej kontuzji nogi także czynny zawodnik w tejże dyscyplinie
Fryderyk Dral: Panie Herma słyszelimy, że Waszym koniczkym poza golynim i strziganim wszelijakich babskich i chłopskich czepani je szport. Chciołbych też s Wami porzondzić ło tym jako żeście sie snaszli w Cieszynie, kim żeście sóm i jaki je tyn Wasz szportowy kóniczek, coście robili przez całe swoji żywobyci i aji co robicie dzisio. Chciołbych cobyście to wszecko co se pospóminocie rzekli czytelnikóm Tramwaju, ale po naszymu
Pan Herma: Tóż jak uż tam panoczku chcecie to rzeknym to po naszymu:
Rodzóny żech je w Biylsku w kierym miyszkalimy s całóm familijóm za drugi wojny światowej. Nie wiym czy byłech rodzóny dóma czy we szpitolu, bo przez te wojne kansi sie wszecko potraciło. Moc s tego nie pamiyntóm boch był małym klukym, ale uż po wojnie jak prziszli Rusi s Polokami to nas wszeckich pozawiyrali do lagru. Nejprzód w Biylsku, a nieskorzij w Jaworzu. Dłógoch tam nie był, bo s tego co pamiyntóm to dziecka w tym lagrze robiły krawal i nas wartko do chałupy puścili, a wszeckich chłopów skantrzili i mojigo fotra też. Łod choroby i głodu umrziła też wtynwczas moja mama i skyrs tego zustołech sóm na świecie. Je mi luto jak se spómnym na ty ciynżki czasy, ale jakosi to wartko śmigło i podarziło mi sie skóńczyć podstawówke w Dzingielowie, a zawodówke w Cieszynie. Uż dzisio se ni mogym ganc genał spómnieć, kiery mie nachósowoł coby sie kształcić na fryzyjera, ale sie mi zdo, że był to kierownik domu dziecka pón Szczuka. Tyn fach fryzjerski przidoł sie mi ku tymu, coby eszcze przez dłógi roki miyszkać i strzigać mojich kamratów w dómu dziecka. W tamtych rokach dołech sie też w Dzingielowie do granio we fusbal, a w zimie aji do hokeja na polotym wodóm placu. Jak ynych móg i miołech kapke pinyndzy na zbyciu toch eszcze dłógi roki pumogoł młodym klukóm s Dzingielowa, coby mógli grać we fusbal w pieknych trynirkach i porzóndnych trepach. Tyn kóniczek do fusbalu dzierży mie do dzisia i jak se spómnym jako to kejsi fryzjerzi poradzili wystawić swój mańszaft do granio w Cieszynie s inkszymi werkami to mi się łoczy robióm mokre. Dycki żech wiedzioł, że szport dlo młodzioków to je to, co dobrze wszeckich do kupy kamraci. Coby eszcze połopowiadać o srandzie na jakóm żech trefił we swoim żywobyciu i we swoji robcie bydym musioł przidać kapke szwungu do tej moji rzeczy. Podarziło mi sie też trefić w sześdziesióntym sztwortym roku na szykownóm dziełuche, kiero do dzisia sy mnóm wydzierzała. Wartko rzeknym też, że podarziło mi sie pajtać i strzigać w poru fryzjerniach w Cieszynie, ale nejdelij to było na Zamkowej genau tego było siedymnos roków, a do dzisia na Sejmowej uż w moji prywatnej fryzjerni aże do kupy dwacet szejść roków. Przez ty wszecki roki nadziwołech się na przerozmajte uczesy, łod dłógich szkutów na bikiniorza do wygolónych łepetyn na glace. Dziynnie przez tela roków szło się też nadziwać na rozmajtych cudoków, kierych też trzeja było łopajtać. Za socjalizmu mielimy tela roboty, że robilimy aże na dwie zmiany. Nejwiyncyj tusteloków i werbusów strzigało sie w siedymdziesióntych rokach isto tymu, że fórt jakosi ich przibywało, a fryzjerów fórt było mało. Były aji taki czasy jak żech robił pod laubami na Rynku to my strzigali chłopów z kamratami na przedbiyżki. S chłopami, kierzi mieli dłógi szkuty było dycki moc roboty i nie szło tego chłopa tak wartko ostrzigać, tóż też ci starzi fryzjerzi nóm młodym ich pociskali. Moc też łostudy mielimy s chłopami kierzi do Cieszyna przijyżdżali s goralije i chodzili sie do nas strzigać. Na czepaniach i kaj yno indziyj pełno na nich było błech. Spóminóm se taki dni, że ku wieczoru miołech całe czyrwióne klepeta zgryzióne łod błech. Dziepro jak my prziszli na to, że trzeja oblykać szyroki galaty to błechy s tym miały ostude i nie lazły uż nóm na wyrch po nogach. S tam tych roków też pamiyntóm to, że we fryzyjerni wisioł na ścianie kołchoźnik z kierego waliła fórt ta samo muzyka i jesi dobrze se spóminóm to grała orkiestra Rachónia, abo kierysi pinkoł na pianinie Chopina. Dzisio se gróm to co sie mje i mojim klijyntóm podobo i skyrs tego każdy dziyń mi lekczyj sleci. Mieli my też ostude s golynim, bo to kiejsi kosztowało yno 4,80-zł i żodyn tego nie chcioł robić, bo woloł chłopa ostrzigać za 5,20-zł za połówke czasu. A te brzitwe do golynio każdy se musioł sóm nabrusić, a nie szło to snadno, ani wartko, bo na to trzeja było nejmjynij zmitrynżyć aji czasami całóm godzinem. Na wszecki strzigania były s wyrchu wyszpekulyrowane cyny przez jakichsi móndroków, kierzi nigdy łod roboty sie nie zmazali. Dzisio je ganc inakszyj, bo je kónkuryncyja, kiero sama łod siebie cyny na strzigani nóm rychtuje. Roz żech też porachował jak miołech kapke czasu wiela to uż za mojich czasów naszo zawodówka na Frysztacki wykształciła fryzyjerów. Przedstowcie se ludzie, że je uż tego przez łostatnich dwacet roków 800 chłapców i dziełuch do kupy. Eszcze dzisio nie downo kierysi mi prawił, że we „frysztoku” na fryzyjera ksztalci się zaś trzicet osim dziełuch. Kaj óne znóndóm robote tego nie wiym, ale isto na zicher ni w Cieszynie, bo w każdej fryzjerni aż ludzi przebiyro. Jo uż móm swji roki i sie za jakisi czas bydym musioł brać z tego świata, tóż rzeknym na kóniec, że je mi ogrómnie luto tych wszeckich młodych dziełuch i chłapców, kierzi sie wykształcili na fryzyjerów, a nie znóndóm nikaj roboty.
