W Polsce pierwsze karty zbudowano w Częstochowie w 1960 roku. W Czechowicach-Dziedzicach pierwszy prototyp kartu powstał rok później, a jego projektantem i konstruktorem był Antoni Bularz, inżynier z czechowickiej Walcowni. Dlatego od nazwiska ich twórcy nazywano je tutaj bukartami.
Pierwszy czechowicki gokart był gotów w 1962 roku. Powstał na bazie silnika o mocy 6 KM pochodzącego z zakładów „Dębie” k. Dębicy. Przy pracach konstrukcyjnych pracowali inżynierowie z Walcowni „Dziedzice” oraz działacze sekcji kartingowej RKS-u, m.in. Zygmunt Martynowski (ówczesny prezes klubu), Antoni Hadydoń i Leon Gajer. Konstruktorzy korzystali z dokumentacji technicznej, stworzonej przez inżyniera Jerzego Jankowskiego i drukowanej w miesięczniku „Horyzonty Techniki”. Materiały, części zamienne i paliwo dostarczały inne zakłady czechowickie – Rafineria Nafty „Czechowice”, Zakłady Elektryczne „Kontakt”, fabryka rowerów „Apollo” oraz fabryka kabli. Bukarty szybko uznano za jedne z najlepszych konstrukcji w kraju, więc o ich posiadanie ubiegały się najlepsze kluby w Polsce.
Początki sekcji kartingowej
Sekcja kartingowa przy RKS Walcownia została powołana do życia w 1961 roku przez grupę zapaleńców, na czele z Romanem Janko i Antonim Bularzem. Treningi i wyścigi odbywały się na czechowickim rynku – Lesisku. Pierwsze sukcesy nadeszły po trzech latach startów. W klasie popularnej (na klasę wyścigową nie posiadano jeszcze wtedy odpowiedniego sprzętu) zwycięstwa zaczęli odnosić Roman Janko, Edward Kuder, Mieczysław Gola, Gabriel Grabiec, Ludwik Gębczński i Henryk Gamoń. W 1965 roku sekcja liczyła już 20 zawodników, wspomaganych przez konstruktorów, serwisantów i mechaników. Zespół mechaników sekcji kartingowej RKS Walcownia tworzyli wówczas Edward Grabiec, Antoni Bularz, Wilhelm Rycko, Edward Wlazło, Stanisław Maga i Henryk Mola. Z kolei w skład zarządu sekcji kartingowej wchodzili: Antoni Bularz – kierownik, Roman Janko – zastępca oraz członkowie Edward Zatorski i Ludwik Szypuła.
Zawodnicy brali udział zarówno w zawodach krajowych (Nowy Sącz, Kielce, Katowice, Opole, Zielona Góra, Rzeszów, Kraków, Lublin, Koźle, Bydgoszcz, Szczecin, Koszalin, Poznań, Tychy) oraz międzynarodowych, m.in. w Niemczech, ZSRR oraz na Węgrzech. Podczas zmagań w Budapeszcie najwięcej punktów dla zespołu wywalczył Edward Kuder, zawodnik należący do najlepszych w kraju, który w latach 1967-69 zdobywał tytuł Mistrza Polski w klasie popularnej. Zresztą w 1969 wicemistrzem Polski został inny zawodnik RKS-U – Gabriel Grabiec, a piąte miejsce przypadło w udziale Ludwikowi Głębczyńskiemu.
Sukcesy zawodników RKS-u Walcownia z Czechowic-Dziedzic
W 1966 roku w wyścigu na torze żużlowym na Stadionie Śląskim Edward Kuder zajął drugie miejsce. Zwycięzców wyścigu oklaskiwało wówczas 100 tys. kibiców.
Z kolei na zawodach we Wrocławiu, w wyścigu trzygodzinnym o Puchar Prezesa Polskiego Związku Motorowego, zwyciężyła para Grabiec/Głębczyński, pokonując w ciągu 3 godzin aż 196 okrążeń toru, czyli ponad 130 km.
Nieco później zawodnicy z czechowickiej sekcji kartingowej RKS Walcownia zaczęli startować w klasie wyścigowej. Na Mistrzostwach Polski w tej klasie w 1969 roku Mieczysław Gola był 8., Edward Kuder zajął 10. miejsce, a Henryk Gamoń uplasował się na 17. pozycji. W tym samym roku Edward Kuder wystartował w zawodach międzynarodowych w klasie wyścigowej w Moskwie oraz w Dunauvaros na Węgrzech, zajmując ostatecznie 23. miejsce. Na Mistrzostwach Polski w 1970 roku czechowiccy kartingowcy odnieśli kolejne sukcesy – Grabiec był 4., Kuder 5., a Gola zakończył rywalizację na 9. miejscu.
W 1971 roku, gdy świętowano 50 – lecie działalności klubu RKS Walcownia pojawiła się szansa na budowę toru kartingowego na terenie dzisiejszego MOSiR-u. Powstały więc plany przyszłego obiektu, w prace włączył się zarząd Miejskiej Rady Narodowej w Czechowicach-Dziedzicach. Idea niestety ostatecznie upadła. Szkoda, bo w latach 70. i 80. XX w. klub reprezentowała liczna grupa młodych zawodników, startujących w klasie popularnej, na pojazdach o pojemności silników 125 cm3, produkcji krajowej, bez przeróbek.
Czechowickie zawody kartingowe
W latach 70. zorganizowano w Czechowicach-Dziedzicach 15 edycji zawodów kartingowych. Cztery miały charakter międzynarodowy, w pięciu rywalizowano o Mistrzostwo Polski, a pozostałe miały charakter towarzyskich czwórmeczy. Długość jednego okrążenia wynosiła 600 m. Trasy zmagań przebiegały najpierw wokół Lesiska, a później również ulicami Kołłątaja, Parkową, Żeromskiego, Chrobrego, Studencką, Sienkiewicza, Niepodległości i Słowackiego.
W tym okresie czechowicka sekcja kartingowa została wzbogacona o sześć duralowych bukartów, jedynych tego typu kartów w krajach Bloku Wschodniego. Były wówczas nowinką techniczną i dawały czechowickim gokardzistom fory w wyścigach i w startach.
W 1979 roku zespół z Czechowic-Dziedzic w klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce. Indywidualnie sklasyfikowano 114 zawodników, czechowiccy kartingowcy zajęli następujące miejsca: Stanisław Bury – 12., Antoni Fucik – 49. i Bogdan Guzek – 53. Sklasyfikowani zawodnicy wystartowali w 8 eliminacjach. Natomiast Jacek Borgieł i Andrzej Roehrich wzięli udział tylko w dwóch i nie zostali sklasyfikowani.
Startowali ponadto w wyścigach towarzyskich klasy międzynarodowej. W Krakowie, w 1979 roku Stanisław Bury zajął pierwsze miejsce, a Antoni Fucik był drugi. Ponadto Bury zdobył Puchar Prezydenta Miasta Tychy, a drugie miejsce w tym wyścigu wywalczył Fucik. Na torze w Miedzianej Górze pod Kielcami, również w 1979 roku w wyścigu ogólnopolskim, Bury był drugi a Antoni Fucik piąty.
Stanisław Bury był członkiem polskiej kadry narodowej i trzykrotnie reprezentował nasz kraj na wyścigach zagranicznych, m.in. na Węgrzech (II miejsce) i w Szwecji, zajmując w nich czołowe miejsca. W 1982 roku Stanisław Bury zdobył wicemistrzostwo Polski w klasie wyścigowej tracąc tytuł mistrzowski w ostatnim starcie, przez pech – zatarł się silnik.
W połowie lat 80-tych pojawił się w RKS-ie Walcownia nowy utalentowany zawodnik – Zbigniew Dumański. W 1984 roku, 16-letni wówczas Dumański w eliminacjach Mistrzostw Polski zajął 52 miejsce. W kolejnych latach zajmował miejsca 37. w 1985, 28. w 1986, 18. w 1987 oraz 14. w 1988 roku.
Ponieważ sport kartingowy stawał się coraz bardziej kosztowny, szczególnie w klasie wyścigowej, klub zaczął przeżywać duże problemy finansowe, techniczne oraz kadrowe. Młodzi zawodnicy zaczęli odchodzić do innych klubów, i ostatecznie działalność sekcji zawieszono w 1990 roku.
Od kilku lat nowy rozdział do dziejów sekcji kartingowej RKS Walcownia dopisuje Oliwier Kobiela, ścigający się na kartingowych bolidach. Reprezentuje jednak barwy „Jastrzębski Racing”.
Bibliografia:
Kliś J., „Kuźnia mistrzów go-kartów” [w:] „Kronika Beskidzka”, 1971
Buchta E., „Kronika sportu Czechowic-Dziedzic”, t.II., Czechowice-Dziedzice, 2006, s. 72-80
„50 lat RKS Czechowice-Dziedzice”, Czechowice-Dziedzice, 1971
Polska Czechy. Eliminacje Mistrzostw Europy Jubiorów do lat 18, Czechowice-Dziedzice, 1994
Rychter T., „Karting”, Warszawa, 1973
Wasiński R., „Rozwój kartingu w Polsce”, Warszawa, 1986
