- reklama -
Jesteśmy zapraszani do pracy nad sobą, wypracowywania lepszych nawyków, zadbania o ciało, zbilansowaną dietę, wyciszenie umysłu, odpowiednią kondycję fizyczną. Jesteśmy zapraszani do doświadczania. Możliwości jest wiele – można z jednego warsztatu jechać na kolejny. Wypełnić nimi weekendy, popołudnia, dni urlopowe. Można wpaść w pułapkę samorozwoju. Sterem i barometrem jest samoakceptacja.
Samoakceptacja jest procesem, w którym akceptujemy siebie takimi, jakimi jesteśmy, z pełnym zrozumieniem swoich mocnych i słabych stron. Składa się na nią akceptacja swojego ciała, umysłu, emocji, ale także wartości, celów i życiowych wyborów. Przyjmujemy siebie bez warunków i oceniania, za to z szacunkiem i życzliwością.
Co to oznacza w praktyce? Bycie obecnym w tu i teraz, zawsze bycie po swojej stronie. Moje życie jest w teraźniejszości, z pełną zgodą na wszystkie stany, emocje, odczucia i potrzeby. Nie będę szczęśliwa/y dopiero jak schudnę, nie poczuję się wartościowa/y dopiero, gdy zdobędę kolejny certyfikat. Łatwo jednak pomylić życzliwość wobec samego siebie z pobłażliwością. A za nią idą zachowania, które z samoakceptacją nie mają nic wspólnego.
Samoakceptacja NIE oznacza:
– Tolerancji dla destrukcyjnych zachowań: samoakceptacja nie usprawiedliwia szkodliwych czy niezdrowych działań wobec siebie lub innych.
– Bezkrytycznego podejścia: samoakceptacja nie wyklucza zdolności do samorefleksji i pracy nad własnymi słabościami czy obszarami, które chcesz poprawić. Można aspirować do rozwoju i zmiany, jednocześnie akceptując siebie na etapie, na którym się znajdujesz.
– Zaprzestania dążenia do celów: samoakceptacja nie oznacza rezygnacji z dążenia do swoich celów. Możesz nadal dążyć do rozwoju, osiągania sukcesów i realizowania swoich marzeń, jednocześnie akceptując się na drodze do ich osiągnięcia.
Czym zatem jest samoakceptacja?
To pójście w stronę rzeczywistości, spojrzenie na siebie z pełnym zrozumieniem i akceptacją tego, kim jestem obecnie. Oznacza to przyjęcie zarówno swoich pozytywnych, jak i negatywnych cech. To brak porównywania się do innych. Samoakceptacja oznacza przestanie porównywania się do innych osób i przekonania, że jestem gorszy lub lepszy od nich. Koncentrujesz się na sobie i akceptujesz siebie bez względu na to, jak inni mogą wyglądać, działać lub odnosić sukcesy. Opinia innych na twój temat nie determinuje tego, jak siebie postrzegasz – dotyczy to zarówno krytyki jak i komplementów.
Samoakceptacja wiąże się z przyjmowaniem i akceptacją swoich emocji – wszystkich emocji. Nie jestem zwolenniczką podziału na dobre i złe. Każda emocja jest ważna i potrzebna. Pozwala to na pełniejsze doświadczanie i rozumienie swojego wewnętrznego świata. Mówiąc o cechach samoakceptacji wymienić należy także szacunek dla swoich wartości i granic. Niezwykle ważne jest ich rozpoznawanie oraz ich szanowanie. Nie musisz dostosowywać się do oczekiwań innych ludzi, jeśli są sprzeczne z twoimi wartościami i granicami. Samoakceptacja inspiruje do rozwoju osobistego. Nie ma nic wspólnego ze stagnacją. Można pracować nad sobą i dążyć do samorozwoju, jednocześnie akceptując się i kochając siebie takiego, jakim jesteś w danej chwili.
Samoakceptacja w procesie rozwoju
Samoakceptacja to punkt wyjścia w procesie rozwoju. Pomaga szczerze spojrzeć na siebie i zrozumieć swoje mocne strony i nazwać słabości. Nie ma ideałów. Nie jesteśmy tacy sami, posiadamy różne cechy, sposoby radzenia sobie w danej sytuacji, to czyni nas unikalnymi. Ważna jest świadomość i akceptacja siebie w każdym aspekcie, uznanie swoich pozytywnych jak i trudniejszych cech osobowości. Samoakceptacja dotyczy także swoich emocji. W życiu codziennym doświadczamy różnych sytuacji, a te wywołują emocje. Nie zawsze są to przyjemne doznania – trudniej przeżyć smutek od radości, pozwolić sobie na złość czy gniew. Akceptacja wszystkich emocji, bez oceny, jest ważna, pozwala na zdrowe ich przeżycie i transformację.
Samoakceptacja pozwala traktować siebie tak, jak traktujemy bliskie nam osoby, z troską, zrozumieniem, życzliwością. Samokrytyka i surowe osądzanie siebie mogą hamować nasz rozwój i utrudniać korzystanie w pełni ze swojego potencjału. Samoakceptacja nie zatrzymuje nas w miejscu. Nie ogranicza w zmienianiu się czy rozwijaniu. Wręcz przeciwnie, jest fundamentem dla rozwoju osobistego. Akceptując siebie takimi, jakimi jesteśmy, możemy lepiej zrozumieć, jakie obszary wymagają naszej uwagi, w co potrzebujemy zaangażować więcej energii.
Przeszkodą w swoim osobistym rozwoju i doświadczania pełni samoakceptacji jest porównywanie się do innych. Z tym mechanizmem spotykamy się od wczesnych etapów edukacji, na szczęście są już alternatywy dla dotychczasowego modelu szkolnictwa. Są miejsca, które edukują bez oceniania, porównywania, wtłaczania młodego człowieka w schemat. Które pielęgnują indywidualność każdego, pozwalają odkrywać osobiste predyspozycje i talenty. Porównywanie się do innych osób może prowadzić do niezdrowej samooceny i braku samoakceptacji, zaburzyć poczucie własnej wartości. Każdy ma swoją drogę i własne tempo rozwoju.
- reklama -
