W tym piyrszym latosim nomerze naszego„Tramwaju” bydziece se mógli poczytać, co ło sobie bydzie nóm prawił taki jedyn szykowny s dziada pradziada Cieszyniok, kiery mioł moc zaimawe swoji żywobyci.
Pan Czesław Banot – obecnie najstarszy kadencyjnie radny miasta Cieszyna, zapalony miłośnik piłki nożnej, a w przeszłości do czasu nabawienia się poważnej kontuzji bramkarz w klubie sportowym „Piasta” Cieszyn. Pan Czesław był i jest także animatorem sportu, a także zwolennikiem medycyny naturalnej, oraz najnowszych zdobyczy techniki.
Fryderyk Jan Dral: Panie Banot tustelocy prawióm o was, że mocie propeler w zadku i fórt cosi pożytecznego dlo ludzi robicie. Prawióm też, że waszym kóniczkym przez całe żywobyci był szport, kiery do dzisia mocie strasznie radzi. Jak byście mógli to całe swoji żywobyci i aji to co robicie dziśka pieknie po naszymu rzeknóć, to czytelnicy naszego „Tramwaju” bydóm moc radzi i dłógo wóm tego nie zapómnóm.
Czesław Banot: toż poprugujym to, jako panoczku chcecie i wszymóm se, że się mi to podarzi.
Rodzóny żech 65 roków tymu we bytómskim szpitolu, skyrs tego, że moji tatowie mieli planowanóm nawszczywe u przibuznych na Górnym Ślónsku i mamie przed rozwiónzanim nie podarziło sie sy mnóm wartko spadki przijechać do Cieszyna. Dziepro za sztyry dni żech sie tu snaszeł i jak insi moji przibuzni zustołech prowdziwnym Cieszyniokym.
Jak żech uż umioł dobrze pisać i czytać to posłali mie do rozmajtych cieszyńskich szkół, kiero jedna do dzisia je na Frysztacki, a drugo Rolibuda uż je zawrzito. Nieskrzij, coby uczyć we szkole miołech taki napad, coby zustać rechtorym i kształciłech się pedagogicznie w Katowicach. Fórt jednakowóż szport leżoł mi w czepani i w roku 1964 dołech się do chytanio fusbalu w bramie cieszyńskigo „Piasta”. Szło nóm to ganc fajnie i w 1992 roku wlyźli my aji do trzeci ligi. Eszcze porem roków rychlij przedali mie do inszego fusbalowego mańszaftu we Wodzisławiu, kaj żech też stoł na bramie.Tam jednakowóż insi fusbaliści tak prali fusbalym do mie, że złómali mi rynke, kieróm po trzoch operacyjach jakosi podarziło się dać jóm do porzóndku. Dobrze sie mi to zrosło i chytołech dali w bramie cieszyńskigo Piasta, a przi tym szkoliłech naszych cieszyńskich młodzioków. Fórt jednakowóż nie poradziłech sie strzepnóć łod tej choroby chytanio fusbalu w bramie i to mie pokorało. Jakosi roz żech na meczu s biylskim mańszaftym szuro stanył w bramie i fusbal chlasnył mie po krziżu. Cosi mi w krziżu krzapło i po operacyji kryngoslupa znaszełech się na inwalidzkim wózku. Mordowołech się prawie dwacet roków, coby stanóć spadki na nogach i przi pumocy dochtora Szarowskigo się mi to podarziło.
Do szportu dycki mie jenakowóż fót cióngło i też tymu przeciepołech się na pływani we wodzie. Fest mi to pumóglo w rechabiltacyji mojigo zdrowio, a przi tym podarziło mi sie w rozmajtych zawodach dostać moc medajli. Mjołech s tego moc radości, bo żech to robił dlo mojigo kochanego miasta Cieszyna. Namówiłech też nieskorzij moc takich podobnych do mie chrómych tusteloków do profesjónalnego pływanio. Skyrs tego podarzilo mi się tak tym mojim kamratóm to plywani wbić do czepani, że w rokach 1994-2011 byli my jydnym s nejlepszych mańszaftów w Polsce. Do kupy prziwiyźli my w tych rokach do Cieszyna, aże pińdziesiónt szejść medajli, a w tym sześć a dwacet szczyro złotych. A jak my to eszcze roz kiejsi nieskorzij porachowali to wyszło nóm tego genał sto medajli w mistrzostwach Polski. Wszecki ty medajle podarziło sie nóm zdobyć jak my sztartowali w klubie „Delfin”, a niskorzij aji w cieszyńskim MOSIRZE. Dzisio się óni uż mianujóm jako integracyjny klub szportowy, kierym dyryguje nasz medalista Janusz Rokicki.
Tu się muszym wóm panoczku pochwolić, że dało mi to moc radości w życiu, bo dlo takigo chłopa posuniyntego w rokach jakim jo je dzisio, prziwożyni szportowych medajli to je naprowde cosi. Kiejsi wszecki tryningi mieli my po robocie, bo szport to dlo nas był szpas i żodnych piniyndzy my s tego ni mieli. Tymu też dlo mie dycki nejważniejszo była robota i moja familija. I tu się muszym wóm panoczku pochwolić kaj żech robił jak żech był zdrowy przez tych sztyrycet roków. Robiłech w cieszyński Celmie w goleszowskim RKS-ie, na szachcie i aji we oświacie we szkole na Frysztacki i na basynie we szkole podstawowej nr 4. Na Frysztacki wachowołech dziecka w internacie, a dopołednia pokazowołech dzieckóm jako na biołym papiórze rysować rozmajte wieca.
Móm też takigo kóniczka artystycznego, kiery nazywo się dłubanim dłótkym we drzewie. Polocy to nazywajóm rzeźbóm, kiero kiejsi, mie moc czasu kosztowała. Podarziło mi się w 1966 szafnóć piyrszóm nagrode w kónkursie „Przi sobocie po robocie”, kiero prziszła aże s ministerstwa kultury.
Dzisio fórt cosi społecznie robiym dlo ludzi, bo takich żech był całe życi i takich je do dzisia, bo fórt mi krziwda ludzko leży na sumiyniu. Fest mie rajcuje też ekologija i energija odnawialno, kieróm tustelocy chcóm mieć po łobu stronach Olzy. Jak sie to podarzi to bydymy poradzić grzoć solarami, a świycić kiejsi aji fotowoltaliką. Podarziło mi się te energije wyprógować na moim basynie, kiery żech postawił na placu wedla moji chałupy. Był taki konkurs 50 + kiery trzeja było wygrać i nieskorzij szło dostać pinióndze na postawiyni rozmajtych ekologicznych wiecy. Dziynka tymu łóńskigo roku cieszyński starki i cieszyńscy starzicy mógli se u mie s darma moczyć nogi i pływać w moim basynie, kiery całe lato grzoty był solarnie. Myślym se też, że dziynka tymu, żech był łostatnimi czasy taki doś dokuczliwy w tymacie tej energiji odnawialnej łojcowie miasta i rajcy miejscy prziszli na to, że worce na to postawić. Tóż też tymu w budżecie miasta na 2018 rok znaszły się pinióndze na instalacyje fotowotaiczną, kiero możne kiejsi bydzie przidajno do rożyganio latarni na wszeckich cestach w mieście. Móm też taki napad, coby zrychtować stare wodne ektrownie na ulicy Młyńsko Brama i na ulicy Bolko Kantora.
