Porzóndzymy pogadamy Krzysztof Kasztura

0
1972
fot. Fryderyk Dral
- reklama -

Ani my sie bardzo nie zwyrtli, a uż mómy trzicaty nomer naszego TRAMWAJA, w kierym dómy sie do rzeczy s jednym szykownym cieszyniokym. Mo łón tak głymboki korzynie w naszym mieście, że sóm nie wiy jak głymboko trzeja by było do ziymi wbić krómpocz abo sztychówke, coby sie do nich dostać. Je to dycki tak, jak sie jedyn drugigo spyto skónd żeś je, to yny przed łóczami mómy starke i starzika, bo inszych przibuznych uż nie znómy.

Krzysztof Kasztura – Długoletni pracownik Urzędu Celnego i Krajowej Administracji Skarbowej, absolwent filii Politechniki Łódzkiej-mgr inż.mechanik. Absolwent podyplomówki ze specjalizacją zarządzania zasobami ludzkimi, oraz mechanizmami strefy euro. Długoletni radny Rady Miasta Cieszyna, a także jej były przewodniczący. Obecnie na stanowisku I z-cy burmistrza miasta Cieszyna. Amator i wielki wielbiciel kolarstwa górskiego, narciarstwa i żeglarstwa, a także wierny kibic footballu. Miłośnik literatury i artefaktów II Wojny Światowej ze szczególnym zainteresowaniem bitew morskich.

Fryderyk Dral – Panie Krzysztofie, kapke roków łod waszego narodzynio uż minyło i skyrs tego tustelocy poradzóm cosi ło was rzeknóć. To co łóni ło was prawióm to sóm yno same dobre wieca i możecie dzisio być s tego radzi, że moc dobrego dlo tusteloków podarziło sie wóm zrobić. Dzisio akurat prziszeł taki czas, cobyście to wszecko rzekli czytmiorzóm naszego TRAMWAJU, a jo to napiszym. Dobre by też było, cobyście to wszecko rzeki po naszymu, bo ludzie co was znajóm prawili mi, że to poradzicie.

Krzysztof Kasztura – Jak uż rzeście to panie redaktorze rzekli, to sie prziznóm żech je cieszyniok łod urodzynio, bo móm to zapisane w papiórach łod przeszło pińdziesiyńciu roków. Tego sie przeca nie wyprym, żech w rokach sześdziesióntych lodewrził łoczy w Ślóńskim Szpitolu w Cieszynie. Po naszymu prawiły moji łobie starki i łoba starzicy. Nejwiyncyj jednakowóż słyszołech tej naszej rzeczy u moji starki w Dzingielowie, kaj żech jeźdzł jak my mieli we szkole wolne. Swojóm edukacyje zaczłech w szkółce na Pastwiskach do kierej woził mie tata na czyrwiónej Jawie. Spóminóm se to dobrze do dzisia, bo dlo takigo małego chłapca była to wielko atrakcyja. We szkółce też my moc nanikali, ale spóminóm se dobrze to spuszczani sie w zimie po ceście na sónkach. Jakosii sie mi podarziło w tej szkółce nie przepaś i jak żech zustoł starszakym to prziszeł czas na edukacyje w podstawówce na Pastwiskach. Przeszło mi to wartko, bo czas to je tako wiec, że fórt żynie i nie do sie go zahaltować. Spóminóm se jednak na to, że w klasie było tela dziełuch co chłapców i skyrs tego fórt nas chybiało do kopanio we fusbal na boisku w Kalymbicach. Ganc inakszyj było w „Rolibudzie” w kierej zaczłech nieskorzij pobiyrać nauke, bo w klasie byli sami chłapcy i uż nas na bojisku do kopanio we fusbal nie chybiało. Chybiało za to szykownych dziełuch, kiere były yno na rachunkowości i w ochrónie roślin. Maturite szafnyłech w 1984 i do dzisia z niekierymi sóm my kamratami. Trefić sie razym to mómy ciynżko, bo yno z Cieszyna nas było sztyróch, a reszta skónsi była ze świata. Skyrs tego, dziynka dzisiejszej elektrónice poradzymy se s inszymi, kierzi nie sóm tu stela porzóndzić tefónym, abo fejsbookym. Za młodu cióngło mie do mechaniki i ślosarstwa i skyrs tego uznołech, że coby cosi wiyncych ło tych wiecach wiedzieć trzeja to sztudyrować. Tyn napad żech zaczył pumału realizować w Biylsku na Filiji Politechniki Łódzkiej, kaj po sześciu rokach dzierżołech uż w rynkach dypłóm mgr inż. mechanika. S tego sztudyrowanio spóminóm se fórt tych fajnych belfrów, kierzi nas nawszczywiali, bo byli to naprowde znani profesorowie s Gliwic i Łodzi s rozmajtóm fachowóm i bogatóm wiedzóm.
Zaroz po tej moji obrónie dyplómu, kierej żech nie przegroł, zaczłech chledać roboty. Były to roki w kierych kóńczył sie socjalizm i roboty wszyndzi ubywało, ale mie sie podarziło zustać financym w cieszyńskim Colamcie. Na łobu mostach w Cieszynie nabiyrołech doświadczynio przi kóntrolowaniu rozmajtych szmuglorzi. Mie notura nie dała wielki zwyżki i też tymu poradziłech wlyź do każdej dziury, aji w nejmiynszym aucie. Po poru miesióncach jak odewrzili to nowe przejści w Boguszowicach toch tam zustoł przeciepany do kóntroli tirów i autobusów. Nie było tam leko, bo zmiany i nocno robota eszcze żodnymu zdrowio nie poprawiła i mie też. Z tych czasów pamiyntóm rozmajte kuryjozalne sytuacje, kiere isto każdymu financowi sie w tej ciynżki robocie przitrefły. Były autobusy s kierych my wysmyczyli aji prwie po trzi tysiónce flaszek gorzołki, a turecki autobusy, kiere przewożały piyńć ludzi, miały ze zadku w takich wielkich taszkach samóm oblyczke. Nieskorzij to trzeja było wszecko przerachować i łoclić, a nie była to leko robota i trwało to moc godzin. Nieskorzij jak ludzie zaczli przismykować rozmajte auciska s „Richtik Fajnych Niymców” to raja tych aut dycki cióngła sie aże do Czeskigo Cieszyna na Karwińskóm. Był też czas jak nasi dziynnie nocami jeździli do Wiydnia po owoce i trzeja ich było wartko odprawić, coby ś nimi eszcze tego dnia zdónrzyli na torg. Tak sie to na tym świecie zwyrtło, że to łoni dzisio s tego Wiydnia do nas przijyżdżjóm po owoce i rozmajtóm zielynine. Do kóńca dzewiyńdziesióntych roków użech yno odprawioł ty wielki przesyłki na tirach. Świat żynył do przodku i my s przepisami celnymi też musieli sie kapke posuwać, bo tych wieców do odprawy i do oclynio było z dnia na dziyń coroz wiyncyj. Skyrs tego przeciepany zustłech do takigo działu co postympowanim celnym sie mianowoł i w nim robili my procedure uproszczónóm. Rozchodziło sie ło to, coby szło łoclić towr we werku i uż snadno bez żodnych korowodów ty wieca mógły przejechać przez most. To też dłógo nie wydzierżało, skyrs tego, że fórt tyn towor coroz wiyncyj żynył tam a spadki i trzeja było to tego zaprzóngnóć kómputry. Jo też jakisi czas przi tym robił i sie nóm to podarziło i dziynka tymu, nieskorzij całóm te robotem uż robiły to za nas kómputry, a nazywało sie to”Celina”. Na tym sie jednakowóż to szybowani tymi przepisami nie skóńczyło, bo jak my wlyźli do Europy w dwatysiónce czwortym roku to zaś trzeja było cosi poprawić. Ludzie se wszymali, że jak rampy dźwigli na granicy, to uż wszedcy bydóm mógli wozić rozmajte wieca tam a haw i żodnymu nic nie prawić. Tak sie to jednakowóż nie dało, bo wszecki sztaty chcóm wiedzieć gdo i co do nich prziwożo. Skyrs tego prziszeł nóm taki napad, coby to jakosi uchycić i nie puścić tego samopas. I uż zaś zaprzóngli my do tego komputry, kiere zaczły robić sztatystyki w takim programie, kiery mianuje sie „Intrastat”, a jo, aże do dwatysiónce ósmego roku tym regirowoł. Dobrze mi s tym szło i jak dycki w życiu tak to je, jak kiery cosi robi dobrze, to trzeja go sturzić wyrzyj. Tyn wyrch dlo mie to było zico na stanowisku naczelnika Colamtu w Biylsku. Nie było tam leko, bo regirowani dwóma stówkami ludzi, a przi tym eszcze insze kóntrole i góniyni za tymi co przez granice szmuglowali i za tymi co chrzcili bynzinem do srandy nie patrzi. Dwa roki tymu zaczłech robić zaś spadki w Cieszynie, ale uż we skarbówce, bo fórt przeca całe życi nie idzie robić dycki tego samego. Ni ma to dzisio leko s tymi kómputrami i tymu ta moja łostatnio robota była nasztelowano dlo tych ludzi co przijyli sie do roboty, a nieporadziłi dorzóndzić sie s kómputrami. Wyszpekulyrowalimy systym HELP DESK co poradzi pumóc financóm i rozmajtym inszym firmóm, kiere kszteftujóm ze zagranicóm.

- reklama -

Teraz na chwiliczem zwekslujymy tóm naszóm rzecz poza robotem, bo przeca dóma sie też każdymu cosi srandownego przidarzi. Mie to nie minyło i ło moji żyniaczce eszcze na sztudyjach tak ni mogym rzeknóć, ale na zicher w mojim życiu to była wielko nowinka. Dycki to tak bywo, jak baba s chłopym społym żyjóm dóma to i na dziecka na zicher też przichodzi czas. Nóm sie też to podarziło i mómy dwóch szykownych chapców. Spóminóm se na ty siyrmiynżne czasy kaj w kszeftach jedzyni było yny na kartki i trzeja było cosi chować dóma. My s mojóm i do kupy s ojcami howalimy trusioki, kiere jak wszedcy wiedzóm dowajóm dobre miynso. Nasz synek Kuba był taki wraźny, że musioł sprugować tego jejich jedzynio s korytka, coby wiedzić czymu to miynso ś nich je taki dobre i tak wszeckim szmakuje. Kiejsi zaś jak my prziwiyźli wónglowego flotu do hajcowanio w cyntralnym to łoba chłapcy za porem minut uż wyglóndali jak hawiyrze po szychcie. Trzeja ich było warto łokómpać co zaroz podpadło moji ślubnej, jak my po nióm pojechali do jejigo kszeftu. Wyszumieli sie łoba chłapcy za młodu i muszym wóm panie redektorze rzeknóć, że wyrośli nóm na szykownych chłapców i naszli se tu u nas robote, kieróm se wożóm i sóm ś ni radzi.

Co sie zaś rozchodzi o mojóm robotem spłecznóm w radzie miejski to powiym wóm panie redaktorze, że trwało to tak dłógo, że muszym klupnóć sie w czepóń, coby to jak sie patrzi wszecko porachować. Akurat móm piyńć palców w rynce i ganc tela kadyncji byłech radnym, a w łostatni wysztajgowołech aji na przewodniczącego tej rady. Regirowołech też komisjóm rewizyjnóm i komisjóm gospodarki komunalnej. Przez tyn dłógi czas, podarziło mi robić s trzóma burmistrzami i jakosi dycki my sie społym dorzóndzili. Skyrs tego, że państwowo posada w tym Colamcie wadzi sie ze społecznóm funkcyjóm, to musiołech to poniechać. W łostatnich wyborach zegnali my do kupy pore fajnych tusteloków, kierzi do dzisia nazywajóm sie Cieszyński Ruch Społeczny i sztartli my we wyborach. Jo w nich nie sztartowoł skyrs tej moji państwowej posady, alech mioł we starości jejich technicznóm strónem. Tak my to pieknie cieszyniokóm wszecko kónkretnie wyoślili, co chcymy zrobić, że osim s naszych wlazło do rady i s tego sóm my fest radzi. Sóm my też s tego radzi, że naszo kamratka Gabrysia przedbiygła we wyborach burmistrza R.Macurę i uż łod pół roku siedzi w cieszyńskim rotuzie na stołku s kierego dobrze regiruje naszym miastym.
Na kóniec eszcze żech winiyn wóm panie redaktorze rzeknóć, że na to zico na kierym teraz siedzym w rotuzie namówiła mie pani burmistrz Gabriela Staszkiewicz i jo sie zgodził. Je to dlo mnie taki ukorónowani tych dwacet roków roboty w radzie, a przi tym je to dlo mie ogrómne wyróżniyni i spełniyni moich marzyń. Mogym wóm panie redaktorze łobiecać, że zrobiymy s burmistrzynióm wszecko, coby tustelocy na nas nie wluchcili, nie mamrali, a raczyj coby widzieli jak nasze miasto je s dnia na dziyń coroz piekniejsze.