Tadeusz Zuber – kochał ludzi, czynił dobro. Pochodził z miasta, które wydało na świat wiele niezwykle utalentowanych w różnych dziedzinach osób, jak: Anna Szostak-Myrczek, Zdzisława Kobiela, Renata Danel, Józef Świder, Andrzej Krzanowski, Józef Machalica, Piotr Machalica, Piotr Beczała, Tadeusz Polok, Henryk Borowski czy Stanisław Janicki.
Dziś chciałbym Państwu przybliżyć, a niektórym przypomnieć, tego niezwykłego, kapkę zapomnianego czechowiczanina, „(…) człowieka którego dokonania mogłyby tworzyć modele pozytywne charakteryzujące wzorce postępowań, zachowań, czy też stawianych sobie poprzeczek wysokich standardów”.
Urodził się w Czechowicach 2 maja 1942 roku. W latach 1956-59 uczył się w bielskim Technikum Budowlanym, w którym zdał maturę i uzyskał kwalifikacje w zakresie budowy urządzeń sanitarnych. Naukę kontynuował, w latach 1964-69, na Wydziale Inżynierii Sanitarnej na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, zdobywając stopień magistra inżyniera. Posiadał uprawnienia budowlane 271/93 o specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci sanitarnych. Życie zawodowe związał z Katowicami, jednak cały czas mieszkał w Czechowicach-Dziedzicach.
W 1961 roku został zatrudniony na stanowisku stażysty i referenta w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Katowicach, w którym przepracował aż do 2008, gdy przeszedł na emeryturę.
Całe swoje życie zawodowe był więc związany z jednym miejscem. W 1965 został kierownikiem Sekcji Kontroli Kosztów Inwestycyjnych, potem kierownikiem Działu Projektowego (w 1968) i Głównym Specjalistą ds. Badawczo-Rozwojowych (w 1973). Cztery lata później objął funkcję naczelnego dyrektora Zakładu nr 1 WPWiK w Katowicach, w 1991 roku – tymczasowego kierownika rejonowego WPWiK w Katowicach a w 1995 został dyrektorem naczelnym Rejonowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Katowicach. W latach 2007-2008 był Prezesem i Dyrektorem Generalnym Rejonowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Katowicach S.A. Po przejściu na emeryturę działał nadal, jako doradca, w Górnośląskim PWiK w Katowicach.
W wolnym czasie pełnił przeróżne funkcje społeczne. Był członkiem Rady Izby Gospodarczej „Wodociągi Polskie” i jednym ze 124 sygnatariuszy aktu założycielskiego tej organizacji. Był też członkiem Rady Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach i współzałożycielem tej instytucji. Działał również w Radzie Izby Budownictwa w Katowicach, Komisji Ochrony Środowiska Krajowej Izby Gospodarczej, Radzie Górnośląskiego Towarzystwa Gospodarczego oraz zarządzie Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych. Był także członkiem Rady Programowej Hydroprezentacje NOT, Rady Gospodarki Wodnej Małej Wisły przy RZGW Gliwice oraz pełnomocnikiem ds. koordynacji usuwania skutków powodzi w rejonie Polski Południowej z ramienia Krajowej Izby Gospodarczej. Był Honorowym Członkiem Regionalnej Izby Gospodarczej (RIG) w Katowicach.
Był pomysłodawcą wielu projektów racjonalizatorskich, w tym takich jak: „Przemienny dwukierunkowy sposób eksploatacji rurociągu osadowego umożliwiający adaptację trwale nieczynnych urządzeń do prowadzenia osadu na oczyszczalni Gigablok” czy „Odwodnienie osadów ściekowych składowanych na lagunach w oczyszczalniach ścieków”. Był też właścicielem kilku patentów, m.in. „Sedymentacyjny sposób prowadzenia anaerobowej fazy procesu defostyzacji biologicznej ścieków” oraz „Dostosowanie komór Knapa do drobnopęcherzykowego napowietrzania w komorach napowietrzania w procesie oczyszczania ścieków”. Opublikował wiele artykułów w branżowych wydawnictwach, m.in. „Przyczyny awaryjności rurociągu tranzytowego Goczałkowice-Paprocany”, „Wpływ eksploatacji górniczej na sieci wodociągowe i kanalizacyjne oraz cieki wodne”. Współtworzył Polską Izbę Wodociągów w Bydgoszczy.
Prezes i Dyrektor Generalny RIG w Katowicach Tadeusz Donocik uważa, że:” (…) [jego] szczególnym osiągnięciem jest uregulowanie gospodarki wodno-ściekowej w województwie śląskim, poprzez stworzenie strategii rozwoju i organizacji zaopatrzenia w wodę i ochrony środowiska w regionie śląsko-dąbrowskim, co znacząco wpłynęło na uporządkowanie krajowej koncepcji w tym zakresie”.
Za swoją działalność zawodową i społeczną Czechowiczanin otrzymał wiele nagród i odznaczeń, w tym: Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotą Odznakę Honorową NOT, Złotą Odznakę Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego, Odznakę „Zasłużony dla Politechniki Śląskiej” oraz Złotą Honorową Odznakę RIG. Został również uhonorowany Złotym Laurem Umiejętności i Kompetencji (2004) oraz Platynowym Laurem Umiejętności i Kompetencji (2012).
Miał jeszcze czas na swoje przeróżne pasje. Śpiewał w Chórze Mieszanym im. Stanisława Moniuszki w Czechowicach-Dziedzicach, ale organizował także koncerty, występy, festiwale i wyjazdy tego chóru. Wspierał też finansowo jego działalność. Sprawował mecenat nad Zespołem Śpiewaków „Camerata Silesia” Anny Szostak- Myrczek. Od stycznia 1995 roku był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Muzyki im.
A. Krzanowskiego w Katowicach.
Wspierał osoby chore, niepełnosprawne, wykluczone społecznie, a także seniorów, wychowanków domów dziecka, dzieci z ośrodków przyparafialnych, szpitale i służbę zdrowia. Zasiadał w kilku radach społecznych szpitali na Śląsku, w Fundacji „Iskierka”, Fundacji Aniołów Stróżów.
Zmarł 19 września 2019 roku. Został pochowany na cmentarzu przy kościele pw. św. Katarzyny w Czechowicach-Dziedzicach „Uroczystości pogrzebowe miały podniosły charakter i piękną oprawę. Obok urny stanęły poczty sztandarowe katowickich Wodociągów i katowickiego RIG-u. Mszę współkoncelebrowali: ks. Grzegorz Krząkała, proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Katowicach-Szopienicach i duszpasterz krajowy pracowników Wodociągów, Kanalizacji, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska oraz ks. Piotr Brząkała, proboszcz parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Katowicach-Szopienicach. Podczas mszy świętej zaśpiewał Chór Mieszany im. Stanisława Moniuszki z Czechowic-Dziedzic oraz Zespół Śpiewaków „Camerata Silesia”.
Warto byłoby, aby Tadeusz Zuber – człowiek o tak imponującym życiorysie – został upamiętniony, nazywając jego imieniem którąś z ulic lub rondo w rodzinnym mieście.
Bibliografia:
Materiały, dokumenty i pamiątki ze zbiorów rodzinnych, udostępnione przez jego małżonkę Krystynę Zuber.
